Verschillen

Mooi op tijd kwamen we rond 18.45 aan in Ho Chi Minh. Ja, dat was weer een drukke stad zeg. Het was donker dus behalve alle lichten van auto’s, scooters en billboards konden we er niet veel van zien. Over scooters gesproken; in heel Vietnam zijn er veeeel meer scooters dan auto’s. Ook zie je fietsen, handkarren en een fiets met zit voorop die in Ho Chi Minh voornamelijk gebruikt wordt voor vervoer van wat grotere dingen. Koelkasten, kasten, tafels en glasplaten. Welke blijkbaar ook op de scooters meegenomen kunnen worden. Bijzonder knap als deze heel overkomen trouwens. In Ho ChinMinh zie je trouwens meer Grap’s. Dat zijn de scootertaxi’s. Heel handig als je alleen of met zijn 2-en reist. Openbaar vervoer is hier niet zo georganiseerd en als je geen vietnamees spreekt best lastig. 

Op zich best logisch, gezien de afstand van ongeveer 1500 km, zijn er duidelijke verschillen tussen het noorden en het zuiden. (Zuid is Ho Chi Minh oftewel het oude Saigon). In het zuiden liggen als eerste de prijzen een stuk hoger (3x zo hoog) en zijn de mensen minder toegankelijk. Het zuiden oogt wat minder netjes en Ho Chi Minh is dan ook echt een stad die nog resten van het verval vd oorlog laat zien. 

De tunnels hebben we overgeslagen, het bleek achteraf een replica voor toeristen te zijn en voor de echte tunnels moest je 4 uur in een bus zitten. Met veel andere toeristen. We besloten om te lopen naar het oorlogsmuseum in de stad. Best lastig te vinden met al die wirwar van straatjes, steegjes en huizen achter huizen. Na een paar liter water en een kop koffie bij onze Vietnamese favoriet Cong (koffie en joghurt shake en een fantastisch pand en inrichting) kwamen we aan bij het museum. Heftige beelden, foto’s en voorstellingen vd oorlog. Ook zaten er nog mensen die ondanks hun handicap ten gevolge van Agent Orange mooie dingen maakten. ( geen handen, of voeten, onvolgroeide lichamen etc). Van hun hebben we een armbandje gekocht. De stad vermoeide ons enorm, en we zaten gelukkig in een kleine homestay in een steeg bij een mega drukke uitgaansstraat. Een straat vol met barretjes, agressive verkopers en travestieten. Geen last van gehad hoor, maar of het ideaal is om met kinderen overheen te lopen....

Vrijdagochtend hadden we weer de trein naar Mui Ne. White Sand Beach. Even niks doen, even geen reisplannen maken. Dat geeft wel even rust. Al moet ik zeggen dat ik best een beetje terug verlang naar Hanoi. 😍