Beleving

Zaterdag vertrokken we met een verlate taxi naar het treinstation van Tam Ky. Eerst cash betalen want helaas stond het verkeerd aangegeven op booking dat we met mastercard konden betalen. Dus dat was niet mogelijk. Met bijna geen cash op zak kwamen we aan bij het treinstation. Een uur te vroeg dus wij op zork nog naar een ATM, aangezien je maar 2.000.000 per dag kan opnemen. (=€80,00). Allemaal gelukt. 

Uiteraard geen toerist te bekennen en iedereen is weer supervriendelijk op het station. We weten alleen niet hoe het werkt. We zitten in de wachtkamer. Er gaat een trein om 12.11 (die wij niet moeten hebben) en een trein om 12.37 (die wij wel moeten hebben).

om 12.25 komt er een trein met veel lawaai. Een horde mensen mag door de deuren naar buiten. Eerste rails over steken tweede rails staat de trein.  Lijkt me simpel. We hebben de trein gereserveerd ; koets 2 stoel 1,3,4,19,20. Rond 11.45 wordt er iets omgeroepen en gaan de mensen het perron op. Ik heb mijn kaartjes digitaal en kon in ieder geval vragen waar we moesten staan voor koets 2. Mensen stonden met dozen vol, hele karren met handelswaar te wachten opnde trein. En daar kwam ie. Beetje oud maar duidelijk herkenbaar als trein. Instappen was een beetje smal. Je bent al wat groter en breder dan de gemiddelde vietnamees, en met een een rugzak achterop is het een beetje aanduwen. Ondertussen wurm je je langs de wc (niet kijken of ruiken) een soort van keukentje en een hok. Geen idee wat daar normaal in zit maar nu zaten er 2 dames opgevouwen in boven op hun handelswaar van 1,50 mtr hoog. De deur kon nog wel dicht.

Aangekomen bij de juiste stoelen moesten bij Seym en mijn stoel nog wat pakketten schoenen weggehaald worden, en bij Zasja en Dim twee oude dames. De thee lieten ze, tot Zasja haar ergenis, hangen. Milan kon zo zitten. De wagon was eigenlijk een grote markt van handelswaar, slapende mensen, lawaai, en verkopers. Alie Express in live versie of zo. 

In eerste instantie leek de trein vies, maar dat viel opzich nog mee. Ja, de ramen waren vies, maar de trein was voornamelijk oud en intensief gebruikt. 

Uiteindelijk best een goede reis gehad. Aangekomen in Dieu Tri gingen we naar ons pension; confetti house in Bai Xep. 10 km onder Qui Nhon. Het pension lag toch iets dichter bij een doorgaande weg dan we dachten. Op zich niet erg maar hier toeteren ze overal voor. Dat is wel een dingetje. Pension zelf leek ok. Los van die enorme spin die het ene moment op de muur zat en de volgende verdwenen was...in de kamer van de kinderen gelukkig. Het was nog een beetje licht dus snel op zoe naar het strand. Naar beneden en rechts aanhouden zei de man vh pension. 

Je komt gelijk in een andere wereld. De straat wordt een steeg van 1,5 mtr breed. De huizen zijn allemaal open en geschakeld aan elkaar. Je kan zien (zelfs ruiken) wat de buurman eet, wat de achterbuurman zegt en welk tv programma de overbuurman kijkt.  Lawaai of eigenlijk een kakkefonie van geluiden. Als je de elektriciteitsdraden volgt en de straat uitloopt kom je plotseling aan het einde; het begin van een prachtig strand. 2 restaurants en wat viasersboten en netten. Bai Xep. Het strand oogt lang, afgebakend door rotsen. Helaas blijkt achteraf de helft van het strand afgebakend te zijn door een resort; verboden toegang dit is privestrand. 😡 dus mensen van het lokale strand mogen niet naar dat strand, maar de mensen van het dure resort mogen wel naar het lokale strand??? Bizar raar en eigenlijk walgelijk. 

Maar goed, de eerste dag lekker gezwommen en de tweede dag een scooter gehuurd. Gelukkig vonden we snel een grote supermarkt met stokbrood dus konden we ff ontbijten. We gingen op zoek naar de ‘twin towers’ oftwel Thap Doi. Met een scootervaardigheid waarvan ik niet wist dat ik het had trotseerde we aardig wat vietnamese knelpunten. Met de stroom mee is goed te handelen. Afslaan, rotondes en oversteken is soms een beetje lastig. En dat is zwak uitgedrukt. Na goed zoeken hadden we de twin gevonden. Aardig, mooi, maar niet bijzonder. Op zoek daarna naar een schiereiland met een tropisch strand. Na een rit van ong 1 uur kwamen we daar aan. Helaas, vervuild strand en een armoedige zooi. Milan en Dim gingen nog even op onderzoek naar een gouden Boeddha beeld, een kwamen bij een mooi klooster terecht. Onze reis vervolgde naar een grotere boeddha die we in de verte op een berg zagen. Gelukkig vonden we deze best makkelijk. We moesten er alleen 720!! Treden voor omhoog lopen. Wat een passie hebben we toch voor Boeddha😬 maar het was de moeite waard! Gloednieuw en weinig mensen en een prachtig uitzicht! Daarna nog even een duik bij hrt lokale strand en vervolgens weer naar Bai Xep voordat het donker zou worden. We moeten nog 10 km door de bergen, dus met wat daglicht kun je de koeien en de plotselinge stilstaande auto’s beter ontwijken. 

Morgen deel 2 (ws) wat net veel tijd besteed aan het wegjagen van een rat uit onze slaapkamer...