De kunst van oversteken

Hanoi. Of beter Ha Noi. We kwamen rond een uurtje of 3 zondag de 29e aangevlogen op het vliegveld van Ha Noi. Onze eerste indruk was, los van wat palmbomen hier en daar, het lijkt wel Nederland. Alleen het gras is hier groener.

Met een kleine onderhandeling over de prijs konden we een taxi voor ons 5-en vinden. 

Over de snelweg, laverend tussen tractors, voetgangers, scooters en fietsers. Gelukkig gingen ze allemaal wel dezelfde richting op. En het leek gelijk niet meer op onze gestructureerde, vol met regeltjes land. Gelukkig zagen we direct bij het uitstappen de steeg en de trap naar ons appartement. Bijna geen daglicht, maar voor de rest keurig. Voor die prijs zeker. 

Aan het eind vd middag dus op avontuur. En wat eten. Je moet weten; het is heeeeel druk in Ha Noi. Wij zaten in het Franse gedeelte. Dat houdt in Franse architectuur.

Oversteken doe je hier op gevoel. Als je denkt dat het kan moet je ook gaan. Niet twijvelen. Ze hebben hier wel zebrapaden, maar de functie ervan heb ik nog niet ontdekt. Ook is er af en toe een stoplicht om over te steken. Alleen auto’s stoppen dan. De rest niet (en geloof me, dat kan alles zijn). Ook rijden ze hier tegen elkaar in, over de stoep en door te smalle steegjes. Maar goed, het oversteken had ik snel onder de knie. Als er veel auto’s aankomen (die rijden tussen het andere verkeer) dan moet je wachten. Komen er 100 scooters, fietsen, kleine toeristrnbusjes oid aan dan kan je oversteken. Als het iedereen maar duidelijk is hoe hard je loopt en welke richting je op gaat. Makkelijk toch? Dat is de kunst van oversteken. Ik heb ze zelfs met oma in een rolstoel een rotonde zien oversteken. Voor de rest zijn de mensen aardig, klein, en lachen veel. Ik voelde me best veilig in die drukke stad.. . 

Na twee borden heerlijke noedelsoep gegeten te hebben, was t ff klaar voor zondag.

Maandag gingen we eerst eten in de Franse wijk. De ingang van het eetgelegenheid zat tussen twee boekwinkels in. Een smalle opening waar een trap omhoog ging. Je kwam dan op een balkon met lage tafels en stoelen (ok, ze zijn een stuk kleiner maar we zaten bijna op de grond!) milan en ik noedels met joghurt/fruit. Zas, seym en Dim croissant, joghurt en een grote schaal met verschillend fruit. Goed begin vd dag. 

Ons doel was eerst pinnen, dan richting het mausuleuum van Ho Chi Minh en dan via het keizerlijk paleis naar de oude stad. Alles gevonden. Alleen mausoleum was dicht net zoals het keizerlijk paleis. De oude stad was gelukkig open (hi, hi). 

De oude stad is oud, maar heeft los van zijn ontlede schildpadden en andere dieren een heel kenmerkend aspect. Per straat een ‘onderwerp’ voor winkel. Bv een straat met alleen maar kruiden, een straat met alleen maar stof, alleen maar kleding, alleen maar babyspullen, alleen maar blik, alleen ijzer, alleen schoenen, alleen eten etc etc. het zijn heel veel kleine straatjes met stalletjes en natuurlijk auto’s en scooters. Veel lawaai dus. Indrukwekkend, en erg leuk! Wel toeristischer dan andere plekjen, al valt het tot nu toe nog mee met toeristen. Maar nu wel stad moe. Dus busticket Sapa geboekt en terwijl ik dit schrijf zitten we in de bus naar SaPa. Ligstoelen en wifi dus. Top. En om 13.15 opgehaald van ons appartement. Op naar dr rijstvelden in de bergen! Zin in!